Rocky Mountains / Jellystone (Dag 19, woensdag 25 juli)

Iedereen zag er een beetje moe uit tijdens het ontbijt. Vanwege de wind had niemand uitstekend kunnen slapen. Vandaag zouden we een route volgen die door de bergen ging. Het scheen erg mooi te zijn maar ook zouden veel mensen last hebben gehad van hoogteziekte en daar werd dan ook nadrukkelijk voor gewaarschuwd.

Mijn ouders wouden nog eerst even langs de saveway om extra tentlijnen te halen, wij mochten op de camping blijven. Ik kreeg een hoop klein geld van mama om te wisselen en dus konden gamen in de gamehall. (waar we gisteren al waren geweest en een leuk spelletje hadden gedaan, waar ik natuurlijk de kampioen in was :P). Terwijl de jongens al aan het racen waren schreef ik eerst even een stukje voor mijn blog. Meestal vind ik het niet erg om te doen, maar je moet het toch wel echt bijhouden, als het al langer dan twee dagen geleden is, langer dan een dag zelfs soms, heb ik al moeite om de precieze details te herinneren. En je moet jezelf er soms toch wel toe zetten. Na mijn dag te hebben geschreven deed ik eerst een spel samen met Jasper, zo een die iedereen wel kent. Je hebt een tafel, soort biljartbolvormig, alleen met een glad blad. Elke speler heeft een soort wit bekertje waarmee hij met een schijf moet proberen bij de ander te scoren, erg leuk! Daarna racete ik op de motor nog tegen Wessel die ik op het nippertje won (het duurde even voordat ik snapte hoe het werkte).

Toen mijn ouders terug waren pakten we de auto in en gingen we op pad naar de bergen. We zouden niet veel lopen, vooral veel kijken aangezien je op zo’n hoogte erg snel duizelig en moe kon worden. Het was echt een schitterend uitzicht, maar na een tijdje in de auto hebben te gezeten kon ik mijn ogen bijna niet meer open houden. Ik weet het niet, maar ik heb iets met auto’s, ik val gewoon altijd in slaap! Ik sliep volgens mij niet erg lang want voor mijn gevoel stopten we al snel langs de weg. We zouden een kleine trail van hoogstens 5 min. lopen. Het was echt ijskoud hier boven, waar we gisteren nog half stikten van de hitte had ik hier dikke lagen kleding aan maar het alsnog koud.

We liepen een stukje van de trail, want hij leek veel langer dan 5 minuten te duren, we bleken ook uiteindelijk de verkeerde te hebben, die veel langer was. Wij liepen op een oud pad waar vroeger nog de oermensen en indianen hadden gelopen, best vet. Op de terugweg stond een auto naast de onze geparkeerd. Mijn vader knoopte een praatje aan, het bleken onze buren van onze Jellystone (de Yogibear) camping te zijn. Ik had ze niet eens opgemerkt, maar het leken wel aardige jongens, wel grappig dat je ze zo weer tegen komt.
Terwijl we steeds hoger kwamen kreeg iedereen (en dan vooral ik) het ook steeds kouder, de rest had ook honger dus we besloten bij het visitorscentre te stoppen (waar ook een café was). Daar aten we een ongelooflijk duur broodje, maar het was wel lekker en iedereen raakte wat meer opgewarmd. Daarna keken we even snel in het visitorscentrum waar altijd wel iets interessants staat.

Terwijl we weer verder reden viel ik opnieuw in slaap :P. We stopten bij een soort openlucht museum. Wij kwamen net bij een van de huisjes aan toen daar een tour begon. Heel interessant allemaal, het bleek van oude Duitse immigranten te zijn. Papa leefde eerst in Denver waar hij Mama ontmoette. Zij kregen meerdere kinderen, waaronder een zoon Johnny. Papa had eerst een saloon gehad die erg goed liep, maar vanwege omstandigheden moest hij die sluiten. Hij opende toen een supermarktje. Maar omdat de eerste wereldoorlog gaande was wou niemand wat bij hen kopen. De winkel moesten ze dus sluiten. In die tijd gold het als wet dat je een stuk land gratis kreeg als je die 5 jaar met succes zou bewerken. Dat besloten Papa en Mama en Johnny maar te doen. In het begin hadden ze het erg zwaar, maar het lukte steeds beter en ze maakten er uit eindelijk een lodge van. Toen Johnny een oude man was en het niet meer bij kon houden verkocht hij het aan het National Park, op de voorwaarde dat alles intact bleef en dat hun verhaal verteld zou worden. Wel vet. Het was een erg leuk verhaal en buiten kon je ook ouderwetse kleren aantrekken en lasso werpen. (wat natuurlijk allebei gedaan moest worden).

Na bij het openluchtmuseumpje te zijn geweest gingen we weer terug naar de camping, eerst nog wat boodschappen doen voor het avond eten natuurlijk. Toen we aankwamen rijden zagen we dat de midgetgolfbaan helemaal rustig was dus wij de auto snel bij onze tent zetten en op naar de golfbaan. Toen wij daar aankwamen bleek echter twee andere groepen dat idee ook te hebben gehad. Dus we besloten niet bij de 1e baan te beginnen, waar we dan erg lang zouden moeten wachten, maar bij de een na laatste. Het was weer erg leuk, en bij baan 1 begonnen we overnieuw met de telling. Wij namen het spel tamelijk serieus, dwz we speelden volgens de regels en wachten netjes terwijl de ander aan het spelen was. Dat deden de andere groepen niet. Een meisje was verschrikkelijk irritant. Ze was een jaar of 7 denk ik en zag er heel lief uit maar wat was zij vervelend! Terwijl wij aan het spelen waren stond ze steeds recht achter mij ongeduldig op haar beurt te wachten, zonder maar iets van afstand te nemen. Terwijl je normaal netjes op je eigen baan blijft wachten totdat een andere vrij was. En toen het mijn beurt was om te spelen en ik al bezig was begon zij en speelde dwars door mijn spel heen. Zo ga ik mijn kinderen dus later niet opvoeden! Het lag waarschijnlijk ook deels aan de moeder, die ook zo zat te dringen en haar kind niet eens terug riep.

Maar ondanks het vervelende meisje was het toch een erg leuk spel met zijn allen. Bij de een na laatste baan stond ik eerste, alleen door goed spel heeft Jasper uiteindelijk toch nog gewonnen. Na het golfen hielp mama met het voorbereiden van het eten en kookten papa en ik een frutselmaaltje. Na de afwas werd een vuurtje gemaakt en verdween men een voor een naar bed.