In Bryce rijden we een beetje lusteloos rond, vooral de kinderen hebben geen zin om uit de auto te stappen en wat te bekijken. Daar komt bij dat het koud is (!) en regent (!). Toch is Bryce heel mooi en worden Ak en ik wel enthousiast over de grote rotspilaren die dit landschap vormen.

Gelukkig maakt een korte wandeling ook de kids enthousiast over Bryce Canyon. Ze kunnen klimmen, wel gevaarlijk daar, en genieten ook van het uitzicht op het adembenemende Bryce 'amfitheater' .

's Avonds gaan we pizza eten, lekker douchen en rustig lezen. De volgende dag houden we een rustig dagje bij onze blokhut. Kleren wassen, boodschappen doen, beetje zwemmen en iedereen gaat zijn eigen gangetje.

Cedar City – 16 juli:
Wat een superdag hebben we vandaag gehad! 's Morgens zoals gewoonlijk lekker rustig aan gedaan. Kopje thee, broodje, pannenkoeken voor Jasper en Wessel en dan lekker bakkie koffie. Jasper weer even met wiskunde aan de slag en Lot en Wessel duiken in het zwembad.

Omdat we internetbereik hebben, wil iedereen even mail checken. Ak en ik plannen de verdere route van onze reis en daarna gaan we met Wessel en lot en een beker koffie even in het speeltuintje zitten.
 

Dan op weg naar Zion National Park. Het is zo'n 95 mijl rijden. Het lijkt ver, maar het schiet lekker op met deze brede lege wegen en de cruisecontrol aan. Na ruim een uur rijden zijn we er. Het weer is aardig, net achter in de dertig graden.

Je mag niet met de auto in het park, dus we parkeren de auto en gaan eerst een picknicktafel opzoeken en even wat eten en drinken. In het park rijden shuttlebussen die overal stoppen, is ook best leuk. We stappen halverwege de route uit, bij Zion Lodge. Daar gaan Ak, Jasper en Lot een ritje op een paard maken.

Omdat kinderen pas vanaf zeven jaar mogen paardrijden ga ik met Wessel op een groot grasveld in de schaduw zitten. IJsje en spelletjes doen en het uur is zo voorbij. Als we staan te wachten op Ak, Jas en Lot pakt een cowboy Wessel op en zet hem op een paard. Wessel straalt van oor tot oor en klemt zich heel stevig vast aan het paard. Zo trots als een pauw mag hij een paar rondjes door de coral rijden. Maar ook Ak en de kids hebben een mooie tocht gehad.

Eerst wat eten en dan weer verder in de shuttlebus. Op het eindpunt stappen we uit; de Tempel van Sinawann. Zoals veel namen in dit park afkomstig van de Mormonen. We gaan een wandeling maken en komen na verloop van tijd uit bij de Virgin River. Het water stroomt snel, maar is ondiep, met veel rotsblokken. Het blijkt dat een paar kilometer stroomopwaarts een hele mooie kloof te zien is, die zich naar boven toe bijna helemaal sluit.

Dus we stropen onze broekspijpen op en stappen in het riviertje. Dat is echt enorm gaaf; het koude, snel stromende, koude water, de stenen op de bodem en de rotsen aan weerszijden maken het lopen niet gemakkelijk, maar wel ontzettend leuk! De ene keer sta je tot je enkels in het water en even verderop is het weer een meter dieper. Het is ontzettend mooi met de hoge rotsen aan weerszijden en het bochtige riviertje. Na een paar uur besluiten we dat we maar terug moeten gaan. Jasper en Lot lopen nog een eindje door en Jasper ziet als enige de kloof die ons einddoel was.

Moe maar zeer voldaan klimmen we nogal nat (zo weer droog met deze warmte) weer in de shuttlebus. Tegen half 's avonds zijn we weer in onze blokhut. Jasper en Lot verzuchten dat dit de leukste dag tot nu toe is geweest.