Badlands (Dag 3, maandag 9 juli)
Vandaag begint het echte werk, we gaan ons eerste nationale park in en het wordt ook de eerste keer tent opzetten, yay! Na een korte pauze due to problems with the server kwamen we om half 11 bij het nationale park Badlands aan.
De klok was weer een uurtje terug gezet omdat we ons in een andere tijdzone bevonden. De tenten werden tactisch opgezet zodat we de ochtenden niet onze tenten uit zouden drijven. Ik mocht een stukje rijden in onze super auto. Easy peasy door alle snufjes en vooral omdat het een automaat was, maar alsnog mega vetjes. Zo rond 1 uur gingen we een stuk wandelen bij hartstikke mooie rotsen…? (niet echt rotsen erg moeilijk te beschrijven maar als je de foto’s ziet begrijp je het wel). Wij natuurlijk hartstikke slim zijn om te gaan wandelen op het heetste punt van de dag, want een ding is zeker, heet wordt het hier wel. Maar ondanks de hitte klom Jasper overal op en volgde ik hem bijna overal. Want ik ben scheitesbang met hoogtes en klimmen, meestal verstijf ik helemaal en durf ik geen kant meer op, zelfs omkijken vind ik dan al doodeng. En toch moet ik altijd Jasper volgen. Gelukkig ging het vandaag allemaal goed en duurde het maar zo’n 10 minuten voordat ik ook naar beneden durfde in plaatst van de gebruikelijke uren.
Aangezien het toch wel heel erg heet werd besloten we maar boodschappen te doen. Al kilometers lang was er reclame gemaakt voor een stadje Mall, dus onze keuze was ook om daar naartoe te gaan. Mall was een inmens toeristisch stadje, ouderwets western stijl. Persoonlijk heb ik het niet zo erg op die fake toeristische plekken, maar af en toe zie je wel wat grappigs. Een winkeltje had de gebruikelijke prut, maar ook grappige ansichtkaarten en t-shirts met leuke spreuken erop, zoals ‘ Good girl gone biker, ride baby ride’, ‘ Pistol packin mama’ , ‘Good girls go to heaven, Bad girls go everywhere’, ‘Honey, I’ve got heels higher than your standards’ en ‘Better a year older than a month late’, allemaal erg flauw natuurlijk, maar ik kon de humor wel waarderen. Ik kocht er een kaartje met ook zo’n mooie leus en vroeg meteen de weg naar de supermarkt.
De supermarkt was bij lange na niet zo groot als de reusachtige ketens zoals walmart, maar alsnog was ons karretje propvol bij de kassa. We aten een ijsje en Jacqueline had in de reisgids gezien dat er een interessant indianenmuseum was. Het was zeker interessant, het ging om de slag van wounded knee. Daar hadden de blanken de indianen uitgenodigd voor een vredesverdrag, maar toen de indianen aankwamen stonden ze ze allemaal op te wachten en werden ze onder de witte vlag van vrede afgeslacht. Het is echt vreselijk om te beseffen dat het gewoon echt gebeurt is en dat mannen, vrouwen, bejaarden en kinderen gewoon genadeloos vermoord werden. Er stond ook een stukje dat een oude vrouw dood op de grond lag met op haar rug nog een 1-jarige kindje gebonden. Het kindje was in haar hoofd geschoten en de was er geheel afgeblazen doordat het van zo dichtbij was gebeurt. Dat is toch echt te ziek voor worden!
Na het museum hebben te bekeken gingen we weer terug richting camping om eten te kopen, met een paar kleine pitstops voor wat mooie shotjes. Na een gezond warm maal (wat wel te waarderen was na alle Amerikaanse prut) besloten we om de geplande route van vanmiddag te lopen omdat het nu al flink was afgekoeld. Zo rond half negen liepen we het rondje. Het was echt prachtig, ik zei al tegen mon daddy dat het net leek alsof het een decor van Stargate (een scifi serie) was. De route was erg gaaf, ik en me vader waren weer de helden op sokken. Het hoogtevreesgen heb ik ook van hem geërfd. Wij waren dan ook zo slim om als leuk geintje iets van de route af te wijken. Toch hadden we dikke schik, het was gewoon een echte gave route, we moesten een ladder opklimmen en gingen helemaal tussen de rotsen in en door. Alleen doordat we pas om half negen waren vertrokken werd het al snel donker en konden we jammer genoeg niet de rivierbedding inlopen wat iedereen toch wel graag wou, alleen mama was resoluut en zei dat we terug naar de auto moesten. Wat bij naderinzien erg verstandig was want toen we eenmaal bij de parkeerplaats aankwamen was het al helemaal donker. Het was vandaag echt een leuke dag en ik ben benieuwd wat we morgen gaan doen, hopelijk gaan we die rivierbedding alsnog verkennen.
