Badlands (Dag 8, zaterdag 14 juli)
Ik heb zolang mogelijk in mijn tent geleden (tot een goede 9:53!), maar op het laatst dreef ik er toch echt uit. Voor vandaag staat Windcave National Park en misschien wat wandelingen en een meertje op de planning. Allereerst Windcave, zo rond half 12 vertrokken we daar naar toe, eerst nog een kleine pitstop bij het tankstation en de supermarkt voor wat brood.
We kochten tickets voor de tour van 2 uur, dan hadden we nog voldoende tijd om eerst te lunchen. We hadden een erg enthousiaste gids, die tegen een paar mensen zei dat ze er nog wel bij paste onder het afdakje, aangezien hijzelf ook slechts twee kleuren kende: doorzichtig wit of kreeftenrood. Eerst legde hij wat uit over hoe groot de Windcave was, niet erg groot als je het uit zou meten boven de grond, maar het had gewoon heel erg veel kleine grotten en gangetjes dat het zo’n immens lang grottenstelsel maakte. Windcave stond zelfs in de top 5 langste grotten. Hij liet ons ook de grootste natuurlijke ingang naar de grotten zien. Die was niet heel erg groot, ik denk dat een volwassen mens er zich net erdoorheen had kunnen proppen. Maar via dat gat was het hele grottenstelsel ontdekt, want een keer waren twee broers er langs gelopen en hadden ze wind horen ruisen. Toen een broer zijn hoofd voor het gat stak werd zijn hoed afgeblazen. De dag erop wou hij dat aan zijn vrienden laten zien en werd zijn hoed naar binnen gezogen. Ze zoeken nog steeds naar die hoed.
Een ding was in ieder geval zeker, in de grotten was het heerlijk koel! Mijn moeder had er op gestaan dat ik toch een lange broek aan zou trekken, wat als compleet gekkenwerk klonk hier buiten in de 30 graden, maar daar binnen had ik zelfs een momentje waar ik het gewoon koud had. Natuurlijke airconditioning noemde de gids het ook wel. Ik vond het in ieder geval verfrissend! De grotten zelf waren ook mooi om te zien, het waren niet erg grote grotten, allemaal kleine nauwe paadjes waar de groep echt achter elkaar moest lopen om erdoorheen te kunnen. Hier had ik wel weer geluk mee dat ik net zo’n 10 cm korter was dan de rest van mijn familie, daardoor hoefde ik niet continu gebukt te lopen. Wat ik wel grappig vond was dat er allemaal kleine bultjes over de wanden en het plafond liepen op bepaalde plekken, popcorn noemde de gids het. Daar leek het wel een beetje op, een jongetje vroeg toen we bij een wat grotere, open ruimte was waar de popcorn nou was. Zijn zus verwees hem terug, teleurgesteld meldde hij dat er alsnog geen popcorn was. Het arme kind had een echte popcorntraktatie verwacht en was daarom extra snel vooruit gegaan. Too bad kiddo.
Na het grottenavontuur gingen we opzoek naar een meertje. In de tomtom hadden we Deerfield Lake ingetikt, dit zou een mooi plaatsje zijn bij een meertje. Onderweg zagen we al meerdere meertjes die volgens Jasper prima zwembaar waren. Toch wouden we even door rijden tot aan het Deerfield, wat nog een klein stukje rijden was. Echter, bij een T-splitsing in niemandsland zei onze mooie Tom ‘Bestemming bereikt’. Gelukkig hadden we een stukje terug nog een afslag gezien die naar een meertje leidde die aan al onze eisen voldeed. Bij het meertje aten we eerst allemaal nog iets, fruit of cornflakes voor de liefhebber. (De melk was namelijk goddelijk koud en dat wil wel hier). De jongens sprongen in het meertje om er bijna meteen weer gillend uit te rennen vanwege de vissen. Dat hield ze echter niet tegen om verder te zwemmen. Mij was het iets te koud om te zwemmen (door de bewolking gok ik dat het maar zo’n plaatselijke 20 graden was). En we hadden het al kunnen aanvoelen, door de dalende temperatuur en de toenemende hoeveelheid wolken; het begon knetters hard te regenen! Echt met bakken uit de lucht, gelukkig had ons oerinstinct al een headsup gegeven en hadden we op tijd de picknickspullen in de auto gezet. Snel vluchtte iedereen de auto in, op mijn crazy bro na, die natuurlijk eerst een gek dansje in de regen moest doen.
Vanwege de regen besloten we maar terug te gaan naar de camping. Met een flinke omweg! Maar wel een mooie omweg, enorme schuren en enkele huizen die helemaal versleten en verlaten waren, waardoor je de wildste fantasieën kreeg. Bij de tent had ik voor het avondeten nog even snel een spelletje pokémon gespeeld (tjah, ik heb mijn boek en tijdschriften al uitgelezen en moet toch wat vermaakt ’s avonds hebben he ;P). Ons avondeten was echte cowboy kost. Rijst met bruine bonen en bacon (en nog wat ander lekker spul erbij voor de vitaminen.)
Na de afwas gedaan te hebben (waar een discussie ontstond tussen mij en m’n pa, of de bekers nou aan elkaar plakten door het water of doordat ze vacuüm waren gezogen), gingen paps en ik op weg om ijs voor de koelbox te halen en een wifi plekje. Net toen ik aan de passagierskant wou gaan zitten zei m’n vader: ‘maar daar horen dochters toch helemaal niet te zitten! Die horen achter het stuur te zitten’. Mocht ik rijden!! Dat is zo leuk! Het was weliswaar op de binnenweg en zodra we bij de grote weg kwamen wisselde we om. Maar toch, ik moest achteruit rijden, bochten maken, heuvels op en af. En ik vond het allemaal onwijs tof, natuurlijk is dit wel makkelijker rijden aangezien het een automaat is. Maar daar ben ik eigenlijk wel blij om, vanwege de wegen die je hier rijdt!
Om 10 voor 9 ging ik nog snel het tankstation in om een zak ijs te halen. Waar de kassajongen vroeg waar ik vandaan kwam en verbaasd antwoordde dat mijn Engels erg goed was toen ik vertelde dat ik uit Nederland kwam. Een accent had ik wel, maar een leuke volgens hem. Alleen sprak ik de ooo wel erg raar uit, majah dat zijn de achterhoekse roots he. Na afgerekend te hebben liep ik twee minuten later weer naar binnen, voor een echt ijsje dit keer. Buiten werd ik bijna over gehaald om een 3e keer naar binnen te gaan om te vragen of er ook wifi was, maar dat hoefde gelukkig niet.
Ons wifiplekje vonden we. Daar werd mij alles bijgeleerd hoe ik een site moest editen en bijhouden en na wat gepruts en geduld was het zover, mijn eerste stukjes (inclusief foto’s!) stonden online!
Na anderhalf uur stond zo goed als alles online en was het wel weer ruimschoots tijd om terug te gaan. Morgen trekken we weer verder, we rijden het eerste stuk richting Yellowstone, overnachten dan bij een motel en trekken meteen weer verder. Ik ga zo fijn mijn schoonheid bij werken met een slaapje, dus: Ik wil al mijn fans bedanken, I found the treasure anddd see you later gladiator!
