Denver (Dag 17, maandag 23 juli)
Om 5 voor 9 werd op onze deur gebonkt, onze wake-up call (mijn vader ;)). Voor mijn gevoel was het nog midden in de nacht, het bed was zo uiterst comfortabel dat ik er nog wel een poosje in had kunnen blijven liggen. Om kwart over 9 moest ik er toch aan geloven en gleed ik het bed maar uit. Iedereen ging zijn gangetje, ik had daarna de luxe om tv te kijken :P. (veel reclames!).
Zo rond kwart voor 10 gingen we naar de ontbijtzaal. Wij meenden dat die tot 11 uur open was, bleek dat hij maar tot 10 uur open was, 11 uur gold alleen voor zondagen. Het meeste was dus al afgeruimd, toch heb ik nog wel behoorlijk wat kunnen eten, mini aardappeltjes met worstjes, yoghurt en wafels. Na het ontbijt werd de was gedaan (wat nog een behoorlijk karwei was voor mijn momsie). De jongens gingen zwemmen (ik niet want ik had mijn bikini in de was gestopt… -_-), maar ik vermaakte mij met het bekijken van de tv. Bleek uiteindelijk dat mijn moeder als allereerste mijn bikini al klaar had gemaakt, die Wessel naar mij zou hebben moeten brengen. Hij had het echter op zijn eigen kamer neergelegd dus ik zat maar te wachten tot de was klaar was, terwijl ik al lang kon zwemmen… Maar goed, dat gaf niet, alsnog snel mijn bikini aan getrokken en op naar het zwembad. Het zwembad bestond uit een groter bad en een klein warm bad. (niet heel groot hoor). Daar vermaakten we ons met allerlei water spelletjes en hebben we tot ’s middags fijn gezwommen.
Na het zwemmen wou ik nog even douchen omdat mijn haren een grote bende klitten was, een stukje voor de site erop zetten en mijn mail checken. De douche had een erg harde straal, zo hard bijna dat het zeer deed, maar na een tijdje kwam ik erachter dat je de straal kon veranderen dus had ik alsnog een normale douche. Na het douchen achter de laptop, van mijn blog kwam niet zoveel want toevallig was Wiske online en toen hebben we gewebcamt.
De rest ging lunchen en om een uur of 3 maakten we ons klaar voor de stad. Mijn vader zou ons droppen in het centrum. Hij zou daarna naar het vliegveld gaan om onze auto in te wisselen. Wanneer je hard reed (wat je hier eigenlijk aan een stuk door doet) begon onze auto oncontroleerbaar te trillen en te schudden.
Allereerst gingen we naar de reuze grote boekhandel van Denver. Het had een hele ouderwetse sfeer, maar zoveel boeken. Eerst dronken we wat in het cafeetje dat bij de boekhandel zat, daar deelden we ook een reuze cookie. Het duurde een tijdje voordat ik de afdeling vond met boeken naar mijn smaak, maar toen had ik ook wel wat. Zoveel boeken! We hebben ons daar dan ook allemaal een hele poos vermaakt. Om half 6 verlieten we de winkel weer en toen kraakte de walkietalkie. Mijn vader was weer in town. Na een hoop geharrewar had hij ons gevonden en gingen we verder de stad in. Ik wou nog heel graag winkelen, maar de rest leek daar niet zo veel zin in te hebben. Toch mocht ik nog even in de h&m. Daar heb ik ook wat aankopen gedaan en kon ik nog even snel in de ‘Forever 21’ koekeloeren. Bij de Forever 21 werd ik via de walkietalkie opgeroepen dat ik moest komen, de rest had erg honger en wel zin om wat te eten. Aangezien we gisteren al uit eten waren geweest besloten we het dit keer maar simpel te houden: de pizzahut! Iedereen nam wat naar zijn smaak en al snel zat ik propvol van mijn burrito. Wat overbleef nam ik mee naar huis, mooie lunch voor morgen.
Bij het hotel moest ik wel mijn nieuwe kleren aantrekken. Wessel wou nog even zwemmen dus die deed dat ook. Ik begon aan mijn blog, dat was nog vies veel werk om het allemaal online te zetten. Maar uiteindelijk lukte dat, ik had alles online en het was allemaal gelukt. Snel mijn overheerlijke bedje in om bijna meteen in slaap te vallen.
Ennnn toen werd ik weer wakker. Mijn droom eindigde abrupt met felle flitsen licht en krijsende sirenes. Toen ik wakker werd bleek dat nog steeds gaande te zijn. Het brandalarm! Jasper en ik stonden meteen op en liepen naar de gang. Zoals ons altijd was aangeleerd. Daar wachtten we op onze ouders en Wessel. Mijn moeder kwam even kijken en zei tegen ons dat we maar wat spullen moesten pakken en onze schoenen aan moesten trekken. Niet echt volgens de regels, maar uiteindelijk wel slim, niet dat iemand straks de hotelkamers in sniekte en de belangrijke spullen pakte. Op de trappen dromden we samen met de rest van het hotel om naar buiten te komen. Buiten zagen we de brandweerauto’s aan komen racen (erg mooie brandweer auto’s overigens). We moesten een poosje wachten en mochten toen uiteindelijk weer naar binnen. Erg apart, dit is denk ik de eerste keer dat ik een echt brandalarm heb mee gemaakt. Uiteindelijk bleek het brandalarm af zijn gegaan vanwege een oververhitte lift.